Otišao čovek koji je davao spektakularne golove

Još jedan član Partizanovih beba preselio se na onaj svet. U galeriju velikana koji sad na nebu igraju fudbal ušetao je i Mustafa Hasanagić, legendarni centarfor crno-belih, deo čuvene generacije koja je 1966. igrala finale tadašnjeg Kupa šampiona sa madridskim Realom.

Hasanagić je rođen 20. aprila 1941. bio jedan od najprepoznatljivijih fudbalera Parnog valjka tokom šezdesetih godina prošlog veka, kad se po dolasku iz rodnog Priboja (počeo u FAP-u) pozicionirao kao bitan faktor na Topčiderskom brdu. O tome kakav je bio špic najbolje svedoče i brojke i utisci. Na 337 utakmica postigao čak 355 golova (ako se računaju prijateljski mečevi i turniri), od koj 112 prvenstvenih. E, sad, nije samo reč o statistici. Mnogi od tih pogodaka su bili spektakularni, poput hica kojim je beogradskom sastavu u revanšu četvrfinala sa praškom Spartom proleća 1966. utabao put ka pobedi 5:0.

Kasnije je sa Partizanom eliminisao Mančester junajted, dogurao do Brisela, ali je na Hejselu Partizan izgubio (uz napomenu da je Real jedini protivnik kome nije dao gol te sezone), mada se i danas ta generacija smatra najboljom u klupskoj istoriji. Starteri u finalu su bili:

Šoškić – Jusufi, Vasović, Rašović, Mihajlović – Kovačević, Bečejac – Bajić, Pirmajer, Hasanagić, Galić.

Među živima su još Ljubomir Mihajlović, Branko Rašović i Radoslav Bečejac.

Hasanagić je bio sinonim za golgetera tog vremena. Tresao je mreže na najrazličitije načine. Po pravilu efektno. Specijalnost mu je bila da primi loptu na grudi, a onda iz voleja puca neodbranjivo. Iako nije bio preterano visok, oslanjao se na sjajan odraz što mu je omogućilo da često bude precizan iz vazduha.

Često je isticao da je postigao još jedan protiv Sparte, ali ga je sudija poništio i to bi, prema njegovim rečima, bio gol karijere. Ovako mu je najdraži onaj koji uopšte nije bio estetski toliko dopadljiv, ali je svima u crno-belom značio, jer je Partizan tako ostvario prvu pobedu na novoizgrađenom stadionu Crvene zvezde.

Navijači su za zvali Muja, skandirali „Kad šutira Muja mreža leluja“, slaveći sve što je uradio za crno-bele. Osim te nezeboravne evropske sezone, doprineo je osvajanju dve titile.

Kasnije je karijeru gradio u Švajcarskoj, igrajući za Saervet i Šo de fon, dok je za reprezentaciju nekadašnje Jugoslavije odigrao svega pet utakmica.