Otišo si Harise... (VIDEO)

Kažu da heroji nikada ne umiru… Pre tačno 14 godina prestalo je da kuca srce 26-godišnjeg košarkaša Partizana Harisa Brkića kojeg je nepoznati počinilac upucao tri dana ranije, 12. decembra ispred beogradskog hrama košarke, hale Pionir.

Brkić se te jeseni vratio u Partizan iz podgoričke Budućnosti sa kojom je osvojio titulu prvaka Jugoslavije. Povratak nekadašnjeg kapitena bilo bi veliko pojačanje za crno-bele, ali... Bio je utorak, negde oko 21.30, kada su odjeknula dva pucnja sa parkinga ispred Pionira.

Ta dva hica pogodila su Brkića u glavu, a on je 15. decembra podlegao ranama. Javnost, iako već oguglala na razna ubistva tih godina, bila je u šoku, jer je Brkić bio prvi sportista koji je ubijen i to na tako brutalan način.

Posle početnog šoka i osuda sa svih mogućih društvenih i sportskih instanci i najava policije da će brzo pronaći ubicu, sve je utihnulo. I ta tišina, teška i sumorna, traje već 14 godina. Roditelji i prijatelji ubijenog košarkaša svake godine u ovo doba postavljaju pitanje ko ga je ubio i zašto, na koje niko nema odgovor, kao ni na mnoge druge manje ili više poznate slučajeve ubistava.

A kada je o košarci reč, nema nikakve sumnje da je tadašnja jugoslovenska košarka, kao i Partizan, ostala bez sjajnog igrača. Radi se o čoveku koji je nekoliko sezona nosio kapitensku traku i to onih godina kada su se crno-beli, poprilično uspešno, vraćali na evropsku scenu posle pauze zbog sankcija.

Brkić je prve košarkaške korake napravio u sarajevskoj Bosni, u generaciji u kojoj je bilo još nekoliko veoma talentovanih igrača, a onda je, poput slavnog prethodnika Predraga Danilovića krenuo put Partizana.

Legenda jugoslovenske košarke Profesor Aleksandar Nikolić i najtrofejniji evroligaški trener svih vremena, a tada tek na početku blistave karijere u odelu i kravati, Željko Obradović odmah su uvideli Brkićev talenat i ovaj Sarajlija je potpisao ugovor sa crno-belima koji su ga prosledili na jednogodišnju pozajmicu u čačanski Borac.

U prvoj seniorskoj sezoni u Partizanu osvojio je jugoslovenski kup, a kako je igrački stasavao i sazrevao broj trofeja se povećavao. Kao košarkaš crno-belih osvojio je još tri titule šampiona Jugoslavije i dva nacionalna kupa. Sa mladom reprezentacijom Jugoslavije došao je do bronzane medalje na prvenstvu Evrope u Turskoj 1996. godine.

Takođe, Brkić je nekoliko puta bio na širim spiskovima za seniorsku reprezentaciju, ali nikako nije uspevao da prođe taj poslednji „rez“.

Definitivno najveći evropski uspeh sa Partizanom Brkić je napravio u sezoni 1997/1998, kada je kao kapiten predvodio crno-bele do Fajnal fora Evrolige u Barseloni. Posle loše odigranog prvog dela takmičenja, uprava je smenila trenera Miroslava Nikolića i dovela Kimeta Bogojevića, a crno-beli su kroz iglene uši prošli u osminu finala.

E tu su već Brkić i drugovi napravili „čaroliju“, prvo pobedom nad Olimpijakosom u Pireju, a zatim i u Beogradu, a potom i sa dva trijuma nad moskovskim CSKA. Na završnom turniru, međutim, Partizan je doživeo dva poraza i zauzeo četvrto mesto.

Brkić je iza sebe ostavio veliki broj dobrih partija, koševa i pobeda, ali čuveni „produženi“ dvokorak koji je do ludila dovodio sve protivnike.

U znak sećanja na Harisa Brkića, klubovi za koje je nastupao, Bosna, Partizan i Budućnost svakog leta organizuju Memorijalni turnir. Brkić je u istoriji Partizan ostao upisan kao 10. igrač na večnoj listi po broju odigranih utakmica (290), a osmi na listi strelaca sa 3.709 postignutih poena. Na listi najboljih strelaca crno-belih u evropskim kupovima, Brkić zauzima peto mesto sa 951 poenom.

Iza Harisa Brkića ostalo je sećanje na sjajnog čoveka i igrača, kao i pesma navijača Partizana, „Otišo si Harise, ostala je tuga, uvek će te voleti Grobari sa juga“.

(FOTO: MN Press)