Ni Budućnost, ni Sutjeska: Najveće asove crnogorskog fudbala iznedrila je podgorička Mladost!

Crna Gora je tokom istorije fudbala u staroj Jugoslaviji, ovim prostorima redovno darivala velike majstore igre sa bubamarom. Ipak, iako vam pri pomisli na tamošnje klubove prvu asoscijaciju predstavljaju Budućnost i Sutjeska, verovatno malo ljudi zna da je najveće crnogorske asove iznedrila podgorička Mladost.

Uz odobrenje podgoričkih Vijesti prenosimo vam delove teksta posvećenog upravo ovom podgoričkom klubu, ali i svim igračima koji su, kako je navedeno, ostavili tragove na kaldrmi sokaka stare Podgorice.

Sedamdesetih godina prošlog veka, kada je komunizam ušao u svoju metastazu, cela Jugoslavija je bila inficirana promenom toponima, pa tada i klub uzima ime našeg „najdražeg sina". Tako 1961. godine Mladost menja ime u OFK Titograd, nastavlja sa takmičenjem i uspešnim radom pogotovo u juniorskim kategorijama odakle su pojačanja crpeli najveći klubovi tadašnje, fudbalski moćne YU-lige, čime klub stiče svoj prepoznatljivi imidž.

Početne korake na tom novom putu napravili su Lazar Radović i Vučina Vasović, koju si dotakli zvezdane visine na tadašnjem jugoslovenskom fudbalskom nebu. Klub igra u Drugoj ligi, ali ako se ima u vidu da su tada u ovom rangu igrali i Vardar, Radnički iz Kragujevca, kruševački Napredak, Spartak, Split, Maribor, Olimpija i drugi, jasno je da je Mladost stekla zavidnu fudbalsku reputaciju.

Primarni cilj ekipe je bio da se na terenu igrom dopadne publici, pa tek onda rezultat, čime stiču veliki broj simpatizera, a fudbaleri dobijaju atribut romantičara. Oslobođeni rezultatskog imperativa, igrajući bez opterećenja, taktičkih dogmi i šablona, momci mlađeg titogradskog ligaša su izrastali u prave fudbalske dragulje, i klub postaje rasadnik fudbalskih talenata.

Visprenim junošama su brzo očvrsnula krila, pa su se vinuli u nebo i odleteli ne samo u FK Budućnost, prvu bazu, već su njihovim dometima postali tesni prostori velike Jugoslavije. Odvažno bi se otisnuli u svet noseći u sebi zvuke sa Cvetinog brijega - melodično odzvanjanje čekića čađave kovačnice, naherene na severoistočni korner terena i monotono komšijsko kloparanje tračnica pod vozovima prepunim želja.

Ovi zvuci memorisani negde duboko u podsvesti pratili su ih svuda i javljali u momentima kad im je bilo najteže (povrede, borba za mesto u timu, razočaranja), opominjući ih da se trgnu, podignu glavu i krenu još odvažnije naprijed, pravo u LEGENDU!

Predvodnici ovog nezaustavljivog talasa koji i danas zapljuskuje najveće fudbalske destinacije širom Evrope bili su Bufi Vučeković, Nikola Jovanović, Banjo Radović, braća Janko i Ante Miročević, Petar-Caco Ljumović, Refik Šabanadžović, Dejan Savićević, Peđa Mijatović, Bajica Martinović, Dževad Turković, Danilo Karadžić, Žuti Boljević, Sead Šabotić, Željko-Pipi Božović, Sanibal Orahovac, Stevan Jovetić...

Krajem prošlog veka FK Budućnost sa svojom „zlatnom generacijom“ igra značajnu ulogu u YU-fudbalu, pa u ekipi nema mesta za nejake,  talentovane „bebe“ koje šalje na doškolovavanje i kaljenje u vrtić na Cvetinom brijegu, da bi ih kroz godinu-dvije vraćala nazad.

Ovaj novi brend FK Mladosti proslavili su Dragan-Guzo Vujović, Ivan-Njaka Radović, Dragoljub Brnović, Duško Radinović, Branislav Đukanović, Saša Petrović, Mirko Raičević i mnogi drugi.

Po mišljenju poznatih fudbalskih analitičara na ovakvoj metodologiji rada, edukaciji i pravilnom usmeravanju pozavidela bi i čuvena akademija engleskog Vest Hema, kluba sa periferije Londona u čijoj se radničkoj četvrti oduvijek lio i kalio čelik, i stvarali veliki fudbaleri poput Bobija Mura, Lamparda, Terija i Rija Ferdinanda…

(Izvor: Vijesti.me, foto: MN press, Action images)